سه کودک

حاصل توقف دو ساعته نهایت برگشتن بود.

موقع برگشتن بعدازظهر داغ بود.

داغی اون میتونست کف پاهامونو خوب ورم بده!

یه جاده بو دبا یه عالمه رفتن ...

با دو طرفی پر از نی زار.

جاده پر بود از خاک ،خاک نرم و داغ

فعل ما هم رفتن بود (من و دوستم)به همراه تمام رفتن ها

ولی تا یه جایی کند شد...

کند شد چون نگاه گیر عقب بود

آره وقتش بود .

وقت گرفتن سوغاتی!!!

پ.ن:خیلی دوسشون دارم اینا عزیزترین یادگاریای منن

جاشون امنه !توی یه قوری قدیمی

هر از چند گاهی میرم سراغشون وپر میشم از اون بعدازظهر و گونه های سوخته ونگاه مظلومشون...