کمی با خودم روراست بودم

من یک انسانم شبیه همه ی انسانهای دیگه

با تمام حالات و رفتارهایی که اونا دارن .شاد میشم غمگین میشم .اشک میریزم وگاهی خشمگین !!!!

من حق ندارم درمورد اونا قضاوت کنم هر جور که دلم بخواد...

  

الان که دارم فکر میکنم میبینم هم به خودم ظلم کردم هم دیگران.مطمئنا پیچیدن توی لاک

تنهایی خودم و روندن بقیه ازم با عبوس نشون دادن و تند برخود کردن باهاشون هیچ

مشکلی رو حل نمیکنه...

این که از هم نوعای خودت تنها چیزی که توی ذهنت ثبت بشه خطاهای اونا باشه ،اینکه

نخوای با واقعیت زندگیت کنار بیای واونو بپذیری ،ویا حسی که تو به خودت القا کنی که

کسی قادر به فهمت نیست و همین باعث گوشه نشین شدنت بشه و همین باعث بشه

نزدیک ترین وعزیزترین افراد زندگیت هم ازت دوری کنن !

توی این چند روزی که بیرون رفتم وبیشتر دوستامون دیدم ، ابراز محبتشون بهم ثابت کرد که اهمیت دارم ...اونقدری که دوستات دلتنگت بشن وفهمیدم چقدر دوسشون دارم.چقدر دلم لک زده برای شوخی کردنا و با شیطنت تو چشم هم زل زدنا...

میخوام کمی تغییر کنم فکر میکنم این تغییر اگه انجام بشه فشاری که روی روح و روانمه

رو کم کنه!

نه این که درد نباشه هست همیشه هست چه بسا در آینده بیشتر نشه و شدت نگیره ...

نه این که حرف برای گفتن نباشه همیشه هست به اندازه ی هر اتفاق کوچیک زندگیم

کلی حرف دارم حرفی که با باور و اعقاداتم آمیخته است با روحیه و نگرشم به زندگی...

مهم هست که من سواد خوندن نوشتن دارم درحدی که بهم بگن بچه محصل ولی اونقدرا

مهم و با ارزش نیست که با رفتارم دل کسیو که نتونه بفهمه حرفمو بشکنم وازش فاصله بگیرم

مهم اینه که من قصد تغییر دارم،پس میتونم شرایطو به سمت خوب و مطلوبش هدایت کنم.

مهم هست برام که بعضی با بغض بهم لطف دارن و همیشه نگاه پر از کینه رو میتونم

ازشون هدیه بگیرم وشاید هیچ وقت نفهمم دلیلش چی بوده مهم هست !!!

ولی اونقدر نه که زندگیمو تحت الشعاع قرار بده و تلخ کنه لحظاتی رو که میشد شیرین

بشه...

دعا کردن براشون خیلی خوبه

مهم هست این اختلاف و فرق و تبعیــــض توی طرز نگاه ،لحن صحبت ،نوع احترام  مهم

هست شاید مهم ترین درد زندگی منه شاید که نه مطمئنم.

این مهم ،مهمه که من درهم میشم و بعد که ازم دلیل میخوان جوابی ندارم بدم.

این تبعیض مهمه !!!چون ردیف میکنه گذشته رو .ردیف میکنه و من طاقت گذشته ی خودمو

ندارم...

این گذشته تمام وجودمو پر از کینه میکنه پراز بغض پراز نفرت پرا زاشک پر از حرفایی که

شاید هزاران بار تکرار شدن و گوشم از بس شنیده خسته شده ولی دردش توی گلوم

همیشه داغه همیشه تازست...

چقدر خوب بود اگه میتونستم بگم مهم هست ولی نه اونقدر که...

این درد مهم هست برای من چون من یک انسانم و امید به آینده، زندگی پویا ،وپراز

خوشی پراز تجربه و...رو پیش رو دارم

خطا های گذشته رو مینویسم وازش درس میگیرم ...

یه دفتر پراز برگ لازم دارم باید بنویسم این دفتر با ارزش ترین یادگاری از زندگی من خواهد

شد دفتری که خیلی از چیزایی رو که حتی نشه توی اینجا گفت رو توی دلش نگه میداره

درس گرفتن از یک گذشته کار خیلی خوبی میتونه باشه.

تکرار نشدن درد برای دیگران خیلی خوبه.

دوست دارم بیوفتم توی یه مسیر سخت مسیری که بسازدم  از راحتی بدم میاد دوست دارم بعضی مواقع حتی فرصت سر خاروندن نداشته باشم .

از زمان کنکور به اینور برنامه ریزی نداشتم باید روی یه برنامه ریزی خوب فکر کنم.

.

.

.

همیشه داشتن کسایی که منتظرت باشن، برات نگران بشن، انگیزه خوبیه برای ادامه دادن !!باعث میشن از توی پیله ای که تنیدی به دور خودت و توی اون چرخ میزنی و همیشه میخوری به بن بست خارج بشی !!!!

گاهی حتی بهت جرات پروانه شدن میدن .پروانه ای که میتونه پرواز کنه و تجربه ی چشیدن از گلای رنگارنگ با طعمای فوق العاده رو داشته باشه...