انگل که نباشیم زندگی زیبا تر میشود.

زمان میگذره و سن ما هم رو به فزونی همین که از کودکی به جونی و به بزرگسالی و میان سالی پا میذاریم یه چیزایی واقعا لازمه هم برای خودمون هم برای دیگران به نظرم همواره باید کارایی انجام بدیم که به نفس و شخصیت خودمون ازرش بدیم و عزت نفس رو توی خودمون تقویت کنیم ...

عزت نفس که داشته باشیم تمام سعیمونو میکنیم تا استقلال داشته باشیم .خوب و زیبا زندگی کنیم ...

یه دختر و پسر وقتی خالی از این چیز ارزشمند باشه و مادر یا پدر بشه نمیتونه یه تکیه گاه برای انسان های دیگه ای که اونارو به وجود میاره باشه !میشه یه پدر یا مادر خالی از عزت نفس !

شاید هم میشه یه انگل که به جای استقلال شخصیت و زندگیش چسبیده به زندگی بقیه و زندگیش به اونا وابسته است ...

وقتی فرزندی از مادر و پدر انگل متولد میشه نمیتونه اعتماد به نفس داشته باشه .چون عزتی توی نفس تکیه گاهش ندیده پس نمیتونه به نفسی که اونا باعث و بانی به وجود اومدنش بودن اعتماد کنه ...

سختی زندگی و تحملش میتونه این قوه ی ارزشمندو تقویت کنه .

سختی کشیدن و اشک ریختن و دردکشیدن خیلی خیلی خیلی بهتر از انگل بودنه ....

خیلی بهتر از تعظیم کردن به پای کساییه که به نظر میاد میتونن این سختی رو از روی دوشمون بردارن...

گاهی وقتا لازمه که ناامید بشیم از خودمون به زمین بخوریم و یه یا علی بگیم و بلند شیم و ادامه بدیم

اون موقع است که میتونیم تکیه گاه باشیم برای عزیزانی که میشن فرزندانمون.