امان از امان

امان از روزی

که

فریاد عقل گوشت را به بی رحمی کر کند

امان از روزی

که

با پای عقل روی احساست که به اشتباه بودنش پی برده ای قدم رو میکنی

امان از بودن و نبودن

امان از لحظه ای که شاید بی خدا حافظی تمام شود

امان از باور یک انسان در پیچ و خم زندگی

امان از آه یک دل که تا هست میسوزد و میسوزاندت

امان از امان

که اگر امان میدیدی چونان دلشوره به خود راه نمیدادی

امان از تنهایی و دستپاچگی برای پر کردن ان

امان از امان از امانو امان

خدایا ببخش اگر امانت زیبایت را بیهوده به دست باد سپردم

ببخش چون تو بخشنده ای زیبا معبود من

امان ترین لحظه را در بی کسیهایم دیدم