اول اسفند

چند ساعتی مانده است تا نیمه شب عزم آمدنم گل بگیرد ...

چند ساعتی مانده هنوز تا بیقرار شدن برای چشم باز کردن!

کجا بودم  وبه کجا آمدم ؟؟

نمیدانم تبریک دارد یا نه !

غمگین تراز همیشه به استقبال سالگرد زمینی شدنم میروم

به قول برادر جانم که به مادر میگفت:من اگر میفهمیدم برای زنده ماندنم از اوشین هم بیشتر رنج کشیده باشی خرسندم که به دنیا آمدم و مانده ام و سلامتم...

چقدر امید میگیرم با این حرفش

وقتی مادرم او را باردار بود اطرافیانش اورا تمسخر میکردند که احتمالا بچه در راهت دست و پا نخواهد داشت ولی اکنون او زیباترین و بهترین برادر جان دنیای من است!

من هم چون دختر بودم کسی چشم دیدنم را نداشته جز عزیزترین کَسَم ، عمرم ،زندگیم :مادرم

باور کن طی این 22سال زندگی کرده ام ها ...به زور با خون دل 

ای تویی که خون دلهایم را میخوانی برایم دعا کن...