الکی مثلن من درس گرفتم

همیشه یادت باشد  وقایع زندگی خود را با بهترین حالتی که ممکن است  رخ دهد پیش بینی نکنی...

بدترین و بهترین  اتفاق را در نظر بگیر و خود را برای بدترینش آماده کن تا  سلول های بیچاره مغزت هر چند ساعت بی خون و بی حس نشوند...

شبیه کودکی که هنوز تصویر روشنی از یک ساعت  بعد خود ندارد خود را به آن راه میزنی و  دقیقا فرار میکنی از آن چه میدانی وقوعش حتمیست و تو شاید حتی تحمل یک از هزار آن را نداشته باشی !

وقتی مدتی با فکر و خیال و رویای بهترین وضع خودت را  عادت میدهی و  فرار میکنی از آن چه میدانی که  واقعیت زندگی توست  و مواجه میشوی با شوکی که میتونستی  خیلی راحت باهاش کنار بیایی ولی نخواستی !

پ ن:از رمان دالان بهشت یه متنی خوندم با این مفهوم تقریبا:

نرگس به مهناز گفت  بدبخت فکر کردی اون چیزی که قراره برات اتفاق بیوفته  با فرار کردن و غم و غصه خوردن ازت دور میشه ؟!نه خیر  پس بهتره سرتو بالا بگیریو منتظرش باشی .